Een indringer in mijn tent

18 aug Een indringer in mijn tent

Bam, baff, beng klinkt het. Mijn adem stokt. Baff klinkt het opnieuw. Ik sta met mijn benen schuin op een steile helling en houd mij vast aan een tak, het is de laatste etappe naar mijn tentje die in de diepte staat. Nu kan ik het ook zien. Opnieuw klinkt het geluid en in het tentdoek verschijnen forse uitstulpingen. Alsof er een vechtpartij plaats vindt. Zit er een mens in mijn tent die mijn spullen woest in de rondte gooit? Maar dat kan niet, flitst er door mij heen. Daar is mijn tent te klein voor. Een dier dan misschien? Een everzwijn? Een paar dagen geleden zag ik drie kleine zwijntjes de weg oversteken. Ze zien er lief uit maar het zijn compacte spierbundels op korte pootjes met spitse slagtanden in de aanslag. Ik doe behoedzaam stapjes verder naar beneden. Nu nader ik de tent. Een zwijn kan ook niet, dan zou de tent allang in flarden gescheurd zijn. Door een plastic venstertje werp ik een blik naar binnen. Pats. Ik schrik terug. Oh jee, het is een vogeltje. Het is een klein vogeltje dat wanhopig naar de uitweg zoekt. Ik rits de ingang open. Het vogeltje landt in een hoek en blijft daar zitten. Het kijkt mij onbeweeglijk aan en ik kijk vriendelijk terug. Dan roeff vliegt het weg de vrijheid in.

In mijn hoofd
Ik voel me schuldig hoewel ik weet dat ik er niets aan kan doen. Het heeft zich over de opstaande rand van het grondzeil een weg naar binnen gewurmd maar de terugweg was te moeilijk voor hem. Hoelang heeft hij in mijn tent gevangen gezeten?
Dan moet ik glimlachen om wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelde in die paar seconden. Twee rovers die hun vechtpartij in mijn tent uitvechten. Een gevaarlijk zwijn dat zo de tent uit gerend komt en mij vervolgens aanvalt.

Idyllisch plekje
Mijn tentje staat op een idyllisch plekje aan een bergbeekje. Naast mijn tent staat een eeuwenoude beukenboom, die op borsthoogte gesplitst is: een vermolmd gedeelte is jaren geleden afgebroken en ligt langzaam weg te rotten. De dikke stam is echter kerngezond, althans dat hoop ik, en spreidt zijn weidse takken tot ver over mijn tent. Zijn wortels gaan als dikke onbuigzame uitlopers direct naar het beekje toe.
Wat verder naar achteren heeft zich in het beekje een vijvertje gevormd, net groot genoeg om in te baden. ’s Morgens als ik opsta is er het kabbelende beekje, de frisse buitenlucht en het bladerdak van de beuk. Ik loop het water in en blijf staan tot mijn benen gewend zijn aan de temperatuur. Dan loop ik nog wat verder, buk mij tot mijn handen de grote steen gevonden hebben die op de bodem rust en vervolgens laat ik mijzelf in het water zakken. Het is een tiental seconden wennen maar dan is het aangenaam fris. Vervolgens kleed ik mij aan en wandel naar de tempel.

Thuis voelen
Het plekje is best wel een eindje weg. ’s Avonds is er geen ander licht dan de sterrenhemel. In mijn tentje zou ik zo hard kunnen roepen als ik wil, maar niemand zou mij horen. Om hier lekker te kunnen slapen moet ik niet teveel doemscenario’s in mijn hoofd hebben. Integendeel. Ik moet mij hier thuis kunnen voelen, samen met de beuk en het beekje. En de vogeltjes. Ik moet vertrouwen hebben!

Vertrouwen is voor mij een sleutelwoord. Als je kunt leven vanuit vertrouwen, maakt dat het leven zoveel lichter. Je kunt je verbinden met de omgeving en voelen dat je er deel vanuit maakt.
In de workshop Zelfbeeld en Emoties is vanuit vertrouwen leven een van de thema’s. Je leert hoe je doemgedachten tot rust kunt brengen en een basisgevoel van vertrouwen kunt ontwikkelen. Zodat je geen boze rovers of woeste zwijnen ziet waar ze niet hoeven te zijn. En je geen onderhuidse spanning in stand houdt waarin je op je hoede bent voor gevaren die er niet zijn.

Workshop Zelfbeeld en Emoties
Dinsdag 7 september start een online workshop Zelfbeeld en Emoties. Er zijn momenteel nog drie plaatsen beschikbaar. De restricties maakten dat ik mijn trainingen online ben gaan geven. In de feedback vroeg ik naar de ervaringen van de deelnemers. Die was verrassend positief. Er is geen reistijd, maar je volgt de workshop gewoon vanuit huis. Ook als je ver weg woont is de workshop toegankelijk. De aandacht is onverdeeld, werd genoemd want er is geen afleiding. Ook de persoonlijke aandacht vonden de deelnemers een positief punt. En er blijkt zich net zo goed een groepsgevoel te ontwikkelen. Hier kun je de reacties lezen van deelnemers over online trainen. Hier lees je meer over deze workshop en kun je je inschrijven.