Een stille verschijning

Een stille verschijning

Ik doe de deur van de eetzaal open en schuifel naar binnen. Daar linksvoor hangt het schilderij. Het is alsof de zenmeester vanuit de nacht van tijdloosheid op bezoek is gekomen en met heldere ogen de zaal inkijkt.
Is het toeval dat dit schilderij hier is beland?

Onder de lindeboom
Het is geschilderd door Jean-Claude Vendetti. Hij is een monnik die veel betekend heeft in mijn leven. Samen brachten we de vrije middagen tussen de beoefening in door in Valaire, een gehucht bestaande uit drie gebouwen waaronder een boerderij annex restaurant. Op de binnenplaats stond een lindeboom en onder zijn schaduw de stoelen die het terras vormden. We speelden er jeu de boules, hielpen de boer met zijn hooi naar de hooizolder brengen en proefden de eigen wijn van de boer in zijn kelder.
Jean-Claude was een levenskunstenaar. Op een gegeven moment begon hij zenmeesters te schilderen. Zijn oeuvre omvat zo’n veertig schilderijen, elke meester heeft zijn eigen karakter en expressie.
De schilderijen zijn heel Frankrijk overgegaan, maar deze meester hangt bij ons.

Wanshi
Het is Wanshi, een Chinese zenmeester die leefde van 1091 tot 1157. Een paar oude verlaten hutten verbouwde hij tot tempel. Hij wordt gezien als één van de grondleggers van de zen zoals wij die beoefenen, de Soto Zen. In dezelfde streek was een andere zenmeester. Deze beoefende een spectaculair soort zen, waarbij geschreeuwd wordt en discipelen vragen moeten beantwoorden die niet met beredenering op te lossen zijn. Deze meester noemde de zen van Wanshi neerbuigend ‘De zen van het stille ontwaken’. ‘Heel goed,’ zei Wanshi ‘dat is precies wat wij beoefenen, de zen van het stille ontwaken’.
Ik heb een tekst van deze meester uitgekozen om tijdens de tien dagen dat ik de meditatie in de tempel mag leiden te becommentariëren.

Frappant
Ik kijk naar het schilderij van Wanshi. Ergens doet het mij denken aan Jean-Claude zelf. Waarom, vraag ik mij af. Dan zie ik het. Wanshi is een stille verschijning. Hij lijkt een fijngevoelige man, met wie je een diepe verbinding kunt voelen. ‘Dag Jean-Claude,’ zeg ik stilletjes in mij ‘fijn dat je hier bij ons aanwezig bent’.

Afbeelding: Schilderij van Jean-Claude Vendetti

2 Reactie's
  • Map
    Geplaatst op 13:40h, 30 juli Beantwoorden

    Dag Paul, wat voel je je een gelukkig en rijk mens wanneer je kinderen ‘dezelfde kant opkijken’.

  • Marianne Peltenburg
    Geplaatst op 13:54h, 30 juli Beantwoorden

    Stille kracht

Geef een reactie