Als je gaat Tijdsurfen zul je ontdekken dat je anders met je tijd kunt omgaan

14 aug Een stralende parel

Geplaatst op 16:05h in Wekelijkse Inspiratie door Paul Loomans 0 Reactie's

‘Nou,’ zegt Christophe ‘waar is het?’ ‘Kom maar mee’, zeg ik en we gaan een heuveltje af, draaien naar rechts en daar verscholen onder braamstruiken ligt een ruïne verscholen. ‘Het is de oude molen’ zegt Christophe. Vroeger kwam de bevolking uit de omgeving hier om hun graan te laten malen. We zijn in de zentempel, in een beschermd natuurgebied in de Haute Languedoc. Er wonen in de omgeving zoals op zoveel plaatsen in het Franse platteland nu alleen nog oudere mensen en soms een natuurliefhebber. ‘Kijk,’ zeg ik ‘als je goed kijkt zie je dat er zich nog een verdieping onder het zichtbare gedeelte bevindt.’ We lopen nog wat verder en staan nu voor een muurtje van ruwe stenen. Ik buk mij. ‘Als je deze steen weghaalt en ook die andere daar’, ik wijs op twee grote zware keien, ‘dan verschijnt de ingang.´ Ook Olivier is nieuwsgierig en staat nu naast ons. ‘Zullen we?’ vraag ik grappend. Maar dat hoeft niet van beide heren. Kijken is voldoende.

Een stralende parel
Ik mag dit jaar de herfstretraite in de tempel leiden. Tijdens de tweede helft van de meditatiesessies wordt er vaak iets uitgelegd of toegelicht, in harmonie met de atmosfeer van de meditatie. Ik spreek over zenmeester Gensha (China, 835 – 908). Zijn onderwijzingen zijn beroemd. Bijvoorbeeld zijn uitspraak: ‘Het universum is één schitterende parel’. Gensha gaat nog verder in op de betekenis van deze uitspraak. Hij zegt: ‘Zelfs de grot van de demonen van de zwarte berg is een stralende parel.’ Gensha is poëet en gebruikt krachtige beeldspraak.
Ik vertel in de dojo dat we op het landgoed van de tempel ook een grot met demonen van de zwarte berg hebben.

De grot van de demonen van de zwarte berg
Vroeger plaatsten wij met het gezin onze tent vlak bij het beekje en deze ruïne.
Mijn zoon heeft de ruïne ontdekt en met zijn ontdekkersgeest ook de ruimte eronder. ‘Kunnen we erin gaan?’ vraagt hij. Stiekem ben ik ook wel nieuwsgierig en zie de twee stenen die een opening verborgen houden. ‘We kunnen in ieder geval de stenen wegrollen om eens te kijken’ zeg ik. We kijken in een donker gat. Allebei halen we een zaklamp en schijnen naar binnen. We zien een lege ruimte. ‘Laten we erin gaan’ zegt m’n zoon. Ik kijk naar mijn kleren en dan naar mijn zoon, maar hij is vastbesloten. ‘Okay,’ zei ik ‘maar ik ga eerst.´ Ik wurm mij voorzichtig door het gat naar binnen. Het plafond is laag. Ik lig op de grond en help mijn zoon, die nu niet meer te houden is, ook naar binnen. We liggen naast elkaar op de grond. Ik schijn met mijn zaklamp rond en zie dicht bij ons een zakje aan het plafond hangen. In het zakje is een balletje in de grootte van een pingpongbal. Nu zie ik het pas goed. Overal hangen er van deze zakjes aan het plafond. Als ik nog beter kijk zie ik onder enkele van deze zakjes een spin hangen. De spinnen hangen allen bewegingsloos. Ze zijn dood. De zakjes zijn waarschijnlijk gevuld met eieren en de moeders zijn na het baren van de eieren uitgeput gestorven onder hun kroos. Ik huiver en tegelijkertijd is het prachtig.

Een inscriptie
Nu wil mijn zoon ook nog achter in de ruimte kijken. Hij ziet een steen met volgens hem een inscriptie erop. ‘Misschien is er wel een schat, papa.’ Ik vind dat we al aardig ons best gedaan hebben en wil niet het risico lopen dat we zo’n zakje tot leven brengen, maar mijn zoon is overtuigd: ‘Papa daar staat wat op die steen’. Ik laat me overhalen maar onder de voorwaarde dat we super voorzichtig zijn en niets aanraken. We schuifelen onder de zakjes met de moederspinnen door naar de overkant. Het blijkt geen oude geheimzinnige inscriptie te zijn maar slechts een onregelmatigheid in de steen. Mijn zoon is enigszins teleurgesteld. We schuifelen de weg terug weer net zo voorzichtig als de heenweg en verlaten de kelder.
Dit avontuur in de grot van de demonen van de zwarte berg was een stralende parel!

Gensha bedoelde met de grot natuurlijk onze eigen geest die soms ook zo donker kan zijn. Daarvoor geldt deze spreuk eveneens.

Geen zwetende nachten of barstende hoofdpijn
In de tempel realiseer ik mij opnieuw dat de aanwijzingen van het Tijdsurfen geïnspireerd zijn door hoe er hier met tijd wordt omgegaan. Alles verloopt op een natuurlijke manier harmonisch en op het juiste moment. Alles straalt rust en evenwicht uit. Tijdsurfen heeft de ongeschreven gewoontes van het serene leven in de tempel doorgetrokken naar de huidige snelle maatschappij met zijn vele triggers en zijn grote verantwoordelijkheden. Als je gaat Tijdsurfen zul je ontdekken dat je volkomen anders met je tijd kunt omgaan. Niet alleen bouw je met een paar gezonde aanwijzingen meer rust in je manier van werken en je omgeving maar ook gaat hetgeen je te doen hebt je moeiteloos af. Het uitwerken van een plan, het voorbereiden van een presentatie, een nieuwe aanpak bedenken of toewerken naar een deadline verloopt allemaal zonder zwetende nachten en barstende hoofdpijn. Je bent een aangenamere collega, en als je thuiskomt heb je ook nog energie over voor je gezin.

Morgenavond om 19 uur kun je nog meedoen met de workshop ‘Stressvrij werken met Tijdsurfen’. Dan begint de eerste sessie. De volgende mogelijkheid is pas weer over een half jaar.

Workshop ‘Stressvrij werken met Tijdsurfen’