Op reis in het verleden

De deur klapt open en een bijna blote man met een ruige bruine tooi op zijn hoofd en een zwierlijke staart achter zijn kont komt de zaal binnen gegaloppeerd. Hij beweegt zich kundig tussen de tafels en banken door, stopt af en toe bij iemand die hij herkent, z’n lip gaat omhoog, hij briest en struint verder op zoek naar de hoofdpersonen van dit feest. Als hij bij mij stilstaat dringt zich een wolk aan penetrante stallucht in mijn neus.

Ik ben op reis in mijn verleden, zo voelt het. Mijn vrienden met wie ik vroeger theater speelde, vieren hun 30 jarige lustrum en nemen tegelijk afscheid op een manier die ik bewonder. Genereus, warm en zorgvuldig.
Paardenhoofd kijkt mij doordringend aan, snuift mijn lucht op, geeft met zijn hak een trap tegen de bank achter hem en draait zich om. Zijn staart waaiert door mijn gezicht.

Zeven poorten
In de enorme theaterhal die bevolkt is met drommen spelers, vrienden, muzikanten en excentrieken zijn de zeven poorten bespannen met fotocollages. Elke poort verbeeldt een bepaalde periode van de compagnie en tegelijk ook een thema. Op de eerste zie ik Oost-Berlijn, de stad waar onze groep speelde op een festival en waar Hugues en Gritt elkaar leerden kennen. Ik zie mijzelf terug op een oude zwart-wit foto met een te grote pet op mijn hoofd en een kind op de arm. De foto leidt naar de tweede poort, die van de opbouw: zowel van gezinnen die ontstaan als circustenten die verrijzen.

Liefdevol en zorgvuldig
In de middag van dag 3 worden groepjes rekwisieten en herinneringen per opbod verkocht. Aan elk decorstuk kleeft een verhaal en een leven. Daar loop ik Mario tegen het lijf, de clown die met zijn grote ogen vol ongeloof het publiek omver deed lachen. We omarmen elkaar en er schiet een brok in mijn keel. Mijn trouwe vriend Jörn loopt met mij op en net als vroeger vinden we telkens weer een reden om iets samen te doen.

Tussen al deze emoties in bedenk ik bij mijzelf hoe mooi het is, de wijze waarop ze dit doen: niet alleen de theatervoorstellingen waren gevuld met passie, ook het slot doen ze liefdevol en zorgvuldig. Het is alsof elke periode gemarkeerd is met een mijlpaal die nu op dit feest ook weer verwijderd of doorgegeven wordt. De zaal is vol met jonge artiesten, die het stokje overnemen.

’s Nachts sta ik bij de halte voor de laatste bus terug. In de verte hoor ik de muziek en dichterbij roepen en antwoorden twee uilen elkaar. In mijn neus merk ik nog steeds een vleug van de geur van de centaur. En in mijn hart de warmte van mijn vrienden.

Vanzelfsprekende aandacht
Zorgvuldig leren omgaan met tijd is de kern van het Tijdsurfen. Wanneer je acties goed afsluit ontstaat ruimte voor het volgende. Tijdsurfen laat zien dat focus niet zozeer extra aandacht vergt. Wanneer je zorgt dat alle stoorzenders tot rust komen, zowel buiten als in je hoofd, ontstaat de aandacht vanzelf.

Online videotraining ‘Stressvrij werken met Tijdsurfen’
Tijdsurfen kun je moeiteloos leren met de Online videotraining. Wekelijks doe je een les van 10 minuten. Er zijn twaalf lessen. Onlangs heb ik daar nog vier korte bonuslessen aan toegevoegd. Deze gaan over het gebruik van een wensenlijst in plaats van de dwingende to-do-lijst. En over goed anticiperen. De lessen zijn praktisch en logisch, je kunt de aanwijzingen onmiddellijk toepassen. Bij elke les ontvang je een begeleidende email.
Het resultaat van deze training is dat stress oplost en dat je gaat werken en leven vanuit rust. Tijdsurfen wordt met succes toegepast in ziekenhuizen en door maatschappelijk werkers, door de politie van Oost-Nederland, door leerkrachten van grote onderwijsinstellingen en vele particulieren. Naar de videotraining ‘Stressvrij werken met Tijdsurfen’