Help, ik ben bang!

15 aug Help, ik ben bang!

In de hoek staat een emmer met een bijl erin. Achteloos pakt de man de bijl en loopt rond in de woning. Af en toe slingert hij ermee alsof het een stuk gereedschap is waarvan hij vergeet dat hij het in zijn handen heeft. Gevaarlijk dicht zwaait de bijl langs de man en de vrouw die ook aanwezig zijn. De vrouw bukt. Daar mist het gereedschap op enkele centimeters na haar hoofd. 

De hand van de tweede man maakt een eigenaardig gebaar. Eerst lijkt het toeval maar de bewegingen van de hand worden steeds dwangmatiger. De hand grijpt de arm van de vrouw vast en laat hem niet meer los. De vrouw raakt in paniek en denkt alleen maar ‘help, ik ben bang!’. De arm lijkt vastgeklonken in een ijzeren greep. De man met de bijl komt dichterbij. Hij cirkelt rondom het paar en wordt steeds onrustiger. Daar zwaait de bijl in de lucht en hakt met een ferme slag de hand van het lichaam van de man. Liters bloed spatten de lucht in. 

Ik kijk mijn vriend Jean-Luc aan en roep ‘ik ben bang!’ tegelijk proesten we het uit van lachen. We kijken op Halloween naar de voorstelling Horror van Jakop Ahlbom. 

Griezelen

Wat vinden we zo leuk aan griezelen dat we er een heel feest om gebouwd hebben? Waarom is er een apart filmgenre dat een eigen hoofdstuk heeft in elke filmbibliotheek, naast science fiction en drama: horror? Heb je genoten of gegriezeld van de beschrijving hierboven? Of allebei? Misschien dacht je in het begin ‘ik ben bang’, dat is wat je emoties je vertellen. Maar al gauw kom je erachter dat het een voorstelling is en dus niet echt is. Hetzelfde geldt als je een serie of film kijkt.

Naast dat emoties ons vergezellen in de belangrijke gebeurtenissen van ons leven, lenen ze zich ook goed om mee te spelen. Als je erop let, spelen we er voortdurend met spanning en angst. Het is een belangrijk motief om sport te kijken, om Game of Thrones te hebben gevolgd, of om in een achtbaan te zitten.

‘Ik ben bang’

Blijkbaar werkt het neutraliserend. Het feit dat we de angst ook kunnen voelen in situaties die wel gevaarlijk lijken maar het niet zijn, werkt misschien wel geruststellend: emoties kunnen ons in hun macht hebben, maar wij kunnen net zo goed spelen met emoties. Misschien denk je al snel ‘ik ben bang’ maar dat ben je eigenlijk helemaal niet, dat zijn onze emoties die een signaal afgeven. We kunnen ze produceren op commando, we vinden de adrenaline en hartkloppingen prettig of onprettig en moeten bevrijdend hard lachen, hoe echter het lijkt. 

Gevangen in een emotie

Hoe anders is dit als we echt gevangen zitten in een emotie. Wanneer ons onrecht is aangedaan, of ons iets heftigs is overkomen. Dan lijkt het of de emotie ons in de greep heeft, net als de hand van de man in het theater. We willen er los van komen maar het lukt ons niet. Hoe harder we trekken, hoe vaster de greep. Toch is er een eenvoudige manier om de greep te verzachten. Die bestaat uit het opgeven van je verzet. 

Geef je verzet op

• Zolang echter de bron van de emotie nog aanwezig is, in de vorm van bijvoorbeeld onrecht, is het bijna onmogelijk om je verzet op te geven. 
• Dan geldt een simpele regel: kun je er nog iets aan doen, kun je reageren doe dit dan moedig en zorgvuldig. Het lucht op.
• Heb je geen enkele invloed op de situatie, dan is de beste raad: aanvaard het en geef je weerstand op. Integreer de situatie in je leven. Als je dit doet zal later blijken dat het betekenis voor je heeft gekregen.

In de workshop ‘De innerlijke metamorfose’ bestudeer je zowel het thema Zelfbeeld als Emoties: 

1. Workshop van 6 avondsessies in groepen van slechts 8 personen te Amsterdam

2. Driedaagse workshop in een klooster in Huissen of in Samaya bij Werkhoven.