14 aug Houd je van koffie?
‘Houd je van koffie?’ vraagt hij me. ‘Ja, best wel’ zeg ik. Hij kijkt mij onderzoekend aan alsof hij probeert in te schatten in welke mate ik koffiekenner ben. Hij besluit voor vol te gaan en opent een kastje. Daar haalt hij een goudkleurig pakket uit dat hij eerbiedig door zijn handen laat gaan. ‘Deze komt uit Sumatra,’ zegt hij ‘het is mijn koffie préferé’.
Koffieceremonie
Terwijl wij kletsen en ik hem vertel dat mijn koffie met een druk op de knop geprepareerd wordt, haalt hij een glazen vaasje tevoorschijn met een soort houten ring in het midden. Uit een andere kast haalt hij een vierkante hoes met filters. Hij vouwt de filter handmatig en laat hem in het glas zakken.
‘Het is net Japanse theeceremonie’, zeg ik hem. Door alle zorgvuldige gebaren komt ook je geest tot rust en opent zich om de thee of hier de koffie echt te proeven.
Wij raken dieper in gesprek. Als hij praat, wapperen en dansen zijn handen door de lucht om af en toe te landen op zijn hoofd vol witte krullen en vervolgens weer verder te vliegen.
We hebben het over de psychiatrie, we hebben het over het vertellen van leed dat iemand overkomen is binnen een veilige omgeving.
‘Ik heb je al eerder gezien’ zegt hij. ‘Ik was vorige week in het klooster van Huissen en jij zat daar in de tuin met een grote groep mensen in een cirkel.’
We nemen een slok koffie. De koffiesmaak ontvouwt zich eerst op de tong maar dan breidt de smaak zich als een wolk uit over de hele mondholte.
‘Ik zat vlak achter je,’ zegt hij ‘ik was een boek aan het lezen’.
Wij hebben je gehoord
Wij zijn beiden begeleiders van workshops in het klooster van Huissen. Bij hem vertellen mensen met een psychiatrische achtergrond hun verhaal. Het werkt helend.
Ik vertel hem dat soms bij mij ook een deelnemer een heftig verhaal heeft en dat ik, als het zo uitkomt, de ruimte geef om het te vertellen. Het wordt dan stil in de groep. De persoon vertelt zijn verhaal, hij onderbreekt omdat hij moet slikken of huilen en vertelt weer verder. De bomen en de struiken om ons heen luisteren mee. Als het verhaal verteld is, zwijgt iedereen.
Dan zeg ik: ‘We gaan hier verder niets mee doen, maar het is goed dat je het hebt durven vertellen. We hebben je gehoord’.
Hij beaamt: ja, dat is het, het horen, het luisteren, het getuige en deelgenoot zijn.
Als ik wegga neem ik mijn zenkussen en tas met doeken mee. Die was ik vergeten in Huissen. Hij had ze voor mij meegenomen naar Amsterdam.
‘Je was het niet voor niets vergeten’, zegt hij glimlachend terwijl wij afscheid nemen met een warme omarming.
Ontmoeting
Wat een mooie ontmoeting was dat!
De driedaagse workshops zijn een reis. Telkens leggen we een etappe af. Dan houden we weer even rust om in de tuin te wandelen, een gesprekje te voeren of iets voor jezelf te doen. Vervolgens gaat de reis weer verder. Het is een warme reis waar ook veel gelachen en gespeeld wordt en oh zo wonderbaarlijk meteen al een veilig groepsgevoel ontstaat. De leeftijden kunnen ver uiteenlopen, maar ook dat blijkt goed te matchen.
’s Morgens en ’s avonds zitten we stil. Ook als je nog nooit gemediteerd hebt, lukt dat goed en ervaar je het als bijzonder. Het klooster is stil en buiten wordt het donker. Zo word je van binnen ook stil.
10 tot 12 november
Van 10 tot 12 november is er opnieuw een driedaagse ‘De Innerlijke Metamorfose in zelfbeeld en emoties’. Dit keer in het klooster Samaya, een verborgen parel in het midden van het boeren landschap onder Utrecht.
Als je deze workshop hebt gedaan, heb je het gevoel dat je met een landkaart van jezelf naar huis gaat. Je snapt goed hoe je in elkaar steekt en waarom je bepaalde reflexen hebt. Ondertussen heb je ook puin opgeruimd en heb je een gereedschapskist gekregen. De simpele tools die daarin zitten helpen je om je vrij en licht te blijven voelen, ook lang na de workshop!
Info en meedoen driedaagse ‘De Innerlijke Metamorfose’ in klooster Samaya
Reactie van een deelnemer
Tijdens de workshop kom je echt in de vertraging die nodig is om bij emoties stil te staan. Dit komt zowel door de omgeving, het klooster en de tuin, als de combinatie met meditatie. Het model dat gebruikt wordt over het omgaan met emoties is heel helder en ontdaan van oeverloos redeneren en drama.
Marije Visser, Docent Beeldende Vorming