14 aug In het kleine keukentje
We gaan maar in het kleine keukentje zitten want Frederico is aan het stofzuigen. Met z’n vieren gaat het net. Oh, wacht daar is Bob. Hij heeft het toilet schoongemaakt. We schuiven wat in, een stoel voor Bob lukt ook wel. Even later steekt Adrian zijn gezicht om de deur. Hij wil eigenlijk niet gaan zitten, maar de aanwezigen schuiven allen een plaatsje op. Er gaat een stoel door de lucht en ook hij komt erbij zitten. Ik zeg: ‘We zijn hier goed om met zoveel mogelijk mensen dicht bij elkaar te zitten’. Dat klopt wel want we zijn in de zen dojo. Vorig weekend was er een retreat en waren we met 20 mensen in de dojo. Dan zit je inderdaad vlak op elkaar. Iedereen heeft een matje, een zafuton, met zijn kussen erop, en deze matjes liggen gebroederlijk vlak naast elkaar. We zijn het gewend.
Oh wacht, was Arnaud er ook nog? Opnieuw wordt er doorgeschoven en zweeft er een stoel door de lucht. We hebben het over voetbal en over kou. Een flink deel van de beoefenaars komt oorspronkelijk uit een ander land. ‘Jullie zullen het wel koud vinden’, zeg ik tegen de Italianen. ‘Nou,’ zegt Frederico ‘bij ons in het noorden van Italië kan het ook koud zijn, maar hier in Amsterdam komt de wind erbij en bovendien is het zoveel vroeger donker.’
Proberen te ontspannen
Als we bij de fiets staan zeg ik tegen Adrian: ‘Bij kou moet je je proberen te ontspannen’. Hij kijkt mij verwonderd aan, maar ik meen het. Het grootste ongerief komt niet van de kou zelf, maar van een gespannen lichaam. Het is de spanning die maakt dat we het als onaangenaam ervaren.
Ik houd ervan de kou op te zoeken. Niet in de mate van Wim Hof, maar ik duik graag in koude bergmeertjes en neem elke morgen een koude douche. De kunst daarbij is om ontspannen te blijven en niet te verkrampen. Als je op deze manier kou ontmoet is het niets anders dan een specifieke gewaarwording waar het lichaam snel aan went.
Je niet verzetten
Dat geldt niet alleen voor kou maar bij alle vervelende gewaarwordingen. Ze worden pas echt onaangenaam door het verzet dat we ertegen plegen. Pijn wordt heftiger door je ertegen te verzetten. Verdriet kropt zich op als we het niet uiten. Angst wordt groter door het niet te willen voelen. Je niet verzetten tegen de kou is dan ook een uitstekende oefening om goed te leren omgaan met emoties.
Dicht bij elkaar zitten zoals wij in de dojo doen, kan bij sommigen benauwdheid oproepen. Maar ook daar is de aanwijzing: vertraag, heb geduld, verzet je niet. Door het te accepteren, ga je het nog leuk vinden ook!
Oud zeer oplossen
Het is heel subtiel wat we doen met emoties. Zo kan dit verzet een gecamoufleerde vorm aannemen. We vervangen bijvoorbeeld angst bliksemsnel door een andere emotie die nog iets heftiger is, bijvoorbeeld woede, en dus alle aandacht krijgt.
Dit wegmoffelen van de eerste emotie doen we onmiddellijk als het om een voorval gaat dat raakt aan oude pijn. Dan gaan we extra fel reageren. Met als gevolg dat we oude pijn niet opruimen maar laten voort etteren in ons systeem.
Dit schuren aan een oude wond biedt nu juist een kans om de oude pijn op te lossen en ons ervan te bevrijden. Het is niet eens erg moeilijk. Oud zeer oplossen is een simpel proces als je de camouflage in de gaten hebt.
Dit proces toepassen leer je in de workshop ‘De Innerlijke Metamorfose in zelfbeeld en emoties’.
Info en meedoen ‘De Innerlijke Metamorfose in zelfbeeld en emoties‘
- workshop online via Zoom
- Aanvang di. 3 januari 2023
- 6 avondsessies van 2 uur
- 2 tijdstippen waarop je kunt inschrijven, 16.30 – 18.30 uur en 19.30 – 21.30 uur
- Je ontvangt na elke les de Powerpoint en een samenvatting van de sessie
- Slechts 8 deelnemers per groep, dus veel persoonlijke aandacht en begeleiding