28 jul Laat het werk helemaal los
‘Nou, wat neem ik nog meer mee?’ Hupla, daar gingen nog twee boeken met vakliteratuur in de koffer en een werkplan voor de aanvullingen en correcties aan het derde boek dat ik aan het schrijven ben.
Terwijl de hoofdaanwijzing voor de vakantie toch is: laat je werk HELEMAAL los. Maar ja, een boek schrijven is zoveel werk, dat gaat gewoon door, zeg ik tegen mijzelf.
Heb jij ook werkzaamheden die ‘gewoon doorgaan’ omdat ze zo belangrijk zijn’?
Gelukkig werd ik gecorrigeerd door de praktijk, want zodra we ons busje waren ingestapt, had ik geen enkele zin of behoefte om wat dan ook van mijn werk aan te raken.
Nou goed dan, de Zomer Inspiraties, maar dat beschouw ik niet als werk.
Ik weet van het bedrijf &samhoud dat zij een beloning geven aan iedere medewerker die tijdens de vakantie zijn werktelefoon niet gebruikt. Wat een wijs gebaar! Je hebt het gewoon nodig om de machine even helemaal uit te schakelen.
Wat gebeurt er precies als je jezelf deze rust toestaat?
Het grootste en belangrijkste effect merk je niet onmiddellijk op, want dat is een langetermijneffect: je algehele stressniveau daalt en daarmee zorg je goed voor je lichaam en geest.
Wat zijn dan de kortetermijneffecten die ik wel heb opgemerkt?
- Ik sliep goed
- Maakte leukere grapjes (wel even checken bij mijn vrouw)
- Nam afstand en had goede ideeën
- Liet bezinken
- Was opmerkzaam
Niets doen
Ook deed ik regelmatig iets wat ik ‘de kers op de taart’ van de aanwijzingen van het Tijdsurfen noem: ergens gaan zitten en niets doen. Dat is de Hoge School van goed omgaan met tijd! Het heeft geen nut en juist daarom is het zo belangrijk.
Aan het einde van onze reis stonden we met het busje tussen meertjes bij Thionville, vlakbij de Frans-Belgische grens. Ik stelde mij voor hoe dit landschap er in Nederland zou hebben uitgezien. Aan een zijde van het meertje zou het bebouwd zijn. Aan de andere kant zou een zogenaamd wild parkje uitgespaard zijn met een netjes aangelegd paadje erdoor.
Hier was het nog wild.
De poëzie van het leven
Mijn vrouw ging een stukje lopen met de hond en ik zat naast het busje.
Ineens steekt een dier eigenwijs zijn kop uit het gras. Een flinke vogel met een groen verenkleed op de rug. Vervolgens buigt hij parmant zijn snavel naar de grond om daar wat op te pikken. Ik herken de beweging van de specht, maar dan 90 graden gedraaid. Daar vliegt hij op, nu zie ik zijn rode pet die hem sierlijk staat.
Ik voel me verwant, draag ook een petje.
Als je niets doet, gebeurt er van alles! Het is de poëzie van het leven.
christine de jong
Geplaatst op 14:10h, 28 juliHelemaal waar……. van dat nietsdoen vooral
ik merkte als ik dat doe dat er gewoon nog een heel nieuw onontdekt persoon naar boven komt,
die echt heel veel ruimte nodig heeft alsof ze al die tijd een beetje weggedrukt was….
Nu geef ik mezelf de vrijheid om niet meer ergens in te hoeven passen……en dan zien wat er gebeurt….
Alles op losse schroeven, maar wat een mogelijkheden in die ene mens…..
Wie weet wat daar nog uitkomt…..
Roerloos zitten eens per week(webitation) helpt me met ontkoppelen van al die vastgelegde patronen, want dat doen we volgens mij (uit angst misschien)
Bernard
Geplaatst op 16:22h, 28 juliIk geniet tijdens de koffie of ontbijt altijd enorm van de ijverige miertjes die hun koninkrijk hebben onder ons binnenplaats-terrasje. Op allerlei plekken tussen de tegels en bakstenen worden hoopjes zand naar boven gewerkt, korrel voor korrel. IJverig zie je elk miertje met één zandkorreltje rondsjouwen, en dan snel weer terug om de volgende te halen. Laatst had ik een mier half geplet onder mijn slipper – je hebt soms geen plek meer om te staan- en die werd door drie andere mieren terug het hol in gedragen. Top huisdieren!
Paul Loomans
Geplaatst op 17:39h, 28 juliWat een leuk voorbeeld!
anja
Geplaatst op 09:42h, 29 juliik realiseer me nu ineens dat werkmail lezen ook werken is…….ik stop er vandaag mee,,,,,, dan begint de vakantie pas echt
Paul Loomans
Geplaatst op 16:40h, 29 juliTop!
Andrea
Geplaatst op 09:42h, 29 juliMijn vader beheerste de “kunst van het nietsdoen” als geen ander. Hij zei dat ook altijd tegen mij: “tue was du tust”
sinds hij er niet meer is, zeg ik dat vaak tegen mezelf. Het doet zo goed om gewoon te zijn en niets te doen.
Andrea
Geplaatst op 09:45h, 29 julien: het wordt even onderhandelen met onze puber dochter, maar de telefoon gaat op
Terschelling uit. Ik zeg altijd: we zijn bij elkaar, waarom zouden we dan bereikbaar moeten zijn? Gek dat dit in deze tijd zo veel bewustzijn vergt om het ook echt te DOEN. Uitzetten die handel. op NON actief.