Nee, het is niet waar

22 jun Nee, het is niet waar

Rustig fietsen we met z’n tweeën langs de dijk. ‘Zie je die grutto?’ zegt mijn dochter die al net zo natuurminnend is als ik. ‘Kijk een jonge zwaan’. We kletsen over haar werk en over haar katten. En hoe het staat met mijn boek. We raken diep in gesprek over de keuzes die zij maakt bij het invullen van haar project. De weg wordt stiller en stiller. Alsof de drukte op deze mooie zomerse dag ons vergeten is en het enige rustige weggetje laat volgen. ‘Kijk nou dan’, zegt mijn dochter. We remmen af. Een reuze hek verspert ons de weg. Daarachter ligt zover als we kunnen kijken mul zand. We kijken nu wat beter om ons heen. ‘Haha’ zegt mijn dochter, we zijn zomaar in deze doodlopende weg gereden en hebben de borden niet gezien! Ik kijk om en vraag me af of wij de enigen zijn die hier diepe gesprekken voeren en de borden missen. Daar komen twee mannen op snelle fietsen aangestormd. ‘Nééee,’ roept de eerste ‘het is niet waar’. ‘Jawel,’ zeg ik, dit is het einde van de wereld.’ Hij ziet er de grap niet van in en zijn maatje is al net zo ontdaan. Gelukkig heb ik mijn reddingsapp bij de hand en weet te melden dat een luttele kilometer terug de afslag moet zijn die wij gemist hebben.

Discussie langs de weg
De heren nemen het voortouw en draaien nog steeds mopperend om. Wat later bij Ransdorp komen we ze opnieuw tegen bij een bord dat serieus aangeeft, dat ook het fietspad dat recht naar Amsterdam gaat, versperd is. Dit keer hebben zij het wel gezien en staan luid discussiërend langs de weg. ‘We gaan rechtsaf en dan via Noord over de Schellingwouderbrug,’ roept de ene man ‘ik weet de weg want ik heb hier gewerkt.’ Oriëntatie is niet mijn sterkste kant, zoals ik deze rit weer bewezen heb, maar ik weet wel dat zijn voorstel niet de kortste route is. Vergeefs probeert hij mij nog te overtuigen maar ik houd voet bij stuk: we nemen de weg aan de andere kant van Ransdorp. Een half uur later zijn we thuis.

Hard nee roepen
Hard nee roepen bij tegenslag is het tegendeel van wat ik aanraad om te doen. Je krijgt slecht humeur en raakt er geïrriteerd van. Toch is dat vaak onze eerste reactie. ‘Hè, wat een rotweer op m’n vrije dag’. ‘Shit, net nu ik eraan kom rijden gaat de brug omhoog.’ ‘Hoe kan Frank de Boer nu voor 5-3-2 gaan? Dat verknalt alles.’ Het is een nobele kunst om tegenslag goed te kunnen incasseren, zowel in het klein als in het groot. Je zou met hetzelfde recht kunnen zeggen: als je geen tegenslag krijgt, heb je geluk gehad. Want vaak is er wel iets dat misgaat of tegen zit.

Het voelende systeem
De denkfout die we maken is dat we menen dat je tegenslag verwerkt met je erover praten. Daar gaan we hard van roepen of onszelf beklagen. Vervolgens proberen we de tegenslag te relativeren. Dat is een stressvolle manier van doen met weinig effect. Je verwerkt tegenslag namelijk niet met je denkende maar met je voelende systeem. Je dient de emotie, in dit geval de schrik, door je heen te laten gaan in plaats van te blokkeren en de verkeersborden de schuld te geven. Bij zo’n klein voorval als met missen van een afslag is dat niet zo’n punt maar bij grotere zaken als je baan kwijt raken of een scheiding wel. Dan kan de wond nog lang door etteren als we de pijn niet durven voelen en zijn we letterlijk ons leven aan het verzuren.

Emotionele voorvallen verwerken
De workshop Zelfbeeld en Emoties laat je in vier stappen ervaren hoe je emotionele voorvallen verwerkt. Stap 1: begrijp de universele beweging van emoties. Stap 2: zie in wat er gebeurt er als je je verzet. Stap 3: wees je bewust van het ontstaan van secundaire emoties zoals woede of schaamte die alle aandacht lijken te vragen maar ons slechts afleiden van de primaire emotie. Stap 4: herken je allergische reacties, want die zijn verbonden met oud zeer.
Als je goed snapt hoe het werkt, neem je soepel de bochten van het leven en is een wegafzetting een goede kans om een andere weg te nemen.

Meteen in september start er een nieuwe workshop Zelfbeeld en Emoties

De workshop heeft mij inzicht gegeven in moeilijke energievretende emoties en hoe met emoties op een zachte, begripvolle manier om te gaan, waardoor ze verbleken. De eenvoud van de uitleg door Paul en de inzichten die ik heb gekregen in deze complexe materie hebben mij geraakt. De handvatten die gegeven worden zijn direct bruikbaar.
Annemiek Even, arbeidsdeskundige