
19 jul Op de bodem van het busje
‘Skleng’ hoor ik. ‘Oh shit nee’ roept mijn vrouw. We staan op een ruime parkeerplaats op 1700 meter hoogte in de Italiaanse Alpen. Overdag stond het hier barstensvol met auto’s van dagtoeristen, nu in de nacht staan er nog twee campers. Op mijn telefoon keken we de penalty’s die Italië net naar de Europacup hebben geschoten. We stellen ons voor dat onder ons in de dalen de Italianen elkaar om de hals vliegen.
‘Wat is er gebeurd?’ vraag ik. Mijn vrouw geeft geen antwoord. Ik zie dat zij haar hand tussen de bodem van het busje en de deur probeert de wurmen. ‘Zijn het de sleutels?’
Houdini
Kort tevoren had ik de bus van binnen afgesloten voor de nacht en de sleutel op het hoekje van het fornuis gelegd, zodat we hem goed konden zien. Nu ligt hij onder in een gleuf en is alleen nog deels waar te nemen. We hebben een vork nodig, bedenk ik. Met de vork schuif ik overmoedig de sleutel nog een stukje verder zodat hij helemaal uit het zicht verdwijnt. We gaan op bed zitten en laten de nieuwe situatie tot ons doordringen. De bus is van binnenuit gesloten. De sleutels waarmee we de deuren kunnen openen liggen onbereikbaar ergens in een tussenruimte onder de deur. ‘Wacht,’ ik krijg een idee ‘de ramen gaan nog wel open. We kunnen in ieder geval naar buiten.’ Ik klim als Houdini over de voorbank door het raam, ga als een automonteur onder de wagen liggen en begin te voelen of ik de sleutel van daaruit kan bereiken. Ik wring mijn hand en onderarm in een onmogelijke hoek. Mijn vrouw is ondertussen in de weer met een kleerhanger. Ondanks onze voorbeeldige samenwerking houdt de sleutel zich stilletjes verborgen.
De redding nabij
Ik keer weer terug door het raampje en open mijn telefoon. ‘Ford Transit van binnenuit openen’ typ ik. ‘Aha,’ roep ik blij naar mijn vrouw ‘het is wel degelijk mogelijk de bus van binnenuit te openen. Er zit een knopje onder de handel van de voordeur.’ Ik klim tussen de kastjes door naar voren en vind het handeltje, druk het omhoog en daar horen we het bevrijdende ‘klikklik’. Triomfantelijk open ik de beide voordeuren en stap uit. Boven mij glimlacht de sterrenhemel. Ik trek aan de schuifdeur van de achterruimte maar voel geen beweging. Ik druk nog eens op het handeltje en trek nog eens aan de deur maar wat ik ook doe, de deur blijft hardnekkig gesloten.
‘Kom,’ zegt mijn vrouw ‘we gaan slapen. Morgen bellen we met een garage en zien we verder.’ Ik heb grote moeite om los te laten maar snap ook dat dit de verstandigste keuze is. ‘Zal ik de deuren maar weer dicht doen?’ vraag ik. Ik druk nog een keer op het handeltje om af te sluiten en een extra keer zeker te weten. ‘Klikkerdeklikkerdeklik’ horen we. Alle deuren springen open.
We vieren nog een klein feestje op de goede afloop en constateren dat we gedurende de hele scene allebei rustig zijn gebleven. Geen ruzie, geen verwijten. Best goed zo midden in de nacht. We hebben koel en geconcentreerd onze eigen penaltyserie geschoten en terwijl we het al niet meer verwachtten de sleutelcup veroverd.
De route naar rust en overzicht
Emotionele omstandigheden zijn een uitdaging. Het zijn de momenten waarbij een gemoedelijke stemming gemakkelijk kan omslaan in irritatie en ruzie. Het lijkt alsof de emotie je tijdelijk verblindt, waardoor je niet meer in staat bent nuchter te reageren. ‘Je moet koel blijven’, zegt men dan, maar hoe doe je dat als binnen in je de turbulentie zo heftig is?
In de workshop Zelfbeeld en Emoties leer je hoe je in emotionele omstandigheden, door je focus te verleggen naar waar hij eigenlijk moet zijn, jezelf weer tot rust kunt brengen. Je doorziet de verleiding om in de weerstand te schieten en jezelf op te vreten of uit te vallen naar anderen. Je kent het kleinere weggetje dat vlak daarnaast ligt en dat de route is naar rust en overzicht. Het is een rijkdom als je deze route kent, want je zadelt jezelf niet meer op met die innerlijke stress die je sloopt en waar je ziek van kunt worden, maar keert telkens weer terug naar wat ik ‘De zee van rust en vertrouwen’ noem.
Dinsdag 7 september start een nieuwe online workshop Zelfbeeld en Emoties.
Het voordeel van een Online workshop heeft zich inmiddels bewezen. Je hebt geen reistijd, maar volgt de workshop gewoon vanuit huis. Je aandacht is onverdeeld, want er is geen afleiding. De groepen zijn klein, er is veel persoonlijke aandacht en tegelijk blijft de inhoud voorop staan.
Lees wat deelnemers zeggen over de online workshop.
Marina Fijnenberg
Geplaatst op 11:23h, 20 juli☺, dank Paul, wat een spannend ogenblik. Fijn, dat je dat zo samen kunt oplossen..
Dank voor je e-mails, het is of je erbij bent.
Lekker genieten van al het moois,
Groetjes,☀️,
José
Geplaatst op 13:37h, 20 juliHaha Paul, ik zie het voor me! Lang leve internet, ik zoek ook altijd alles op. Hoe deden we dat vroeger toch? 😅 Hele fijne vakantie nog, geniet ervan samen 🌞