07 feb Schaam je niet
‘Er is er maar een die ik de schuld wil geven,’ zegt Suzanne Schulting ‘en dat ben ik’. De verslaggever probeert naar een mogelijke oorzaak te vissen. Het ijs misschien of het materiaal? Maar daar wil Suzanne niets van horen. Ze bijt even op haar lip.
Voor een topsporter is er niets vervelender dan een misser waarbij je anderen meetrekt in jouw uitglijder. Hier was er een winning team van vier meiden. Al dagen werd de shorttrack geafficheerd als een zekere gouden medaille. Suzanne is razendsnel, in topvorm en eigenzinnig. Suzanne is een kampioen.
‘Wat ga je doen om hier weer uit te komen?’ vraagt de verslaggever.
‘We zijn een team,‘ antwoordt ze ‘dit doen we samen. Het team staat achter mij.’ Tegelijk wordt tijdens het vraaggesprek voor haar neus de finale gereden. ‘Het doet zo’n pijn’ mompelt Suzanne.
Een blunder
Iedereen maakt blunders. Ik wel tenminste. Ook grote blunders. De vervelendste zijn als een ander mede de dupe is. Ook dat overkomt mij.
Laatst waren mijn vrouw en ik samen met onze hond Gizmo aan het wandelen in het Spanderswoud bij Hilversum, want daar mag de hond lekker vrij lopen. Na een uur of twee komen we moe en voldaan terug bij de parkeerplaats. Ik voel in mijn zak en voel nog eens. Dan in mijn andere zak. Dan haal ik al mijn zakken en ook maar mijn tas helemaal leeg. Het zal toch niet…?
Ergens onderweg moet ik de sleutels van onze auto verloren zijn. Ergens in het bos met overal een dikke laag bladeren op de grond. ‘Waarschijnlijk bij het maken van een foto’, zegt mijn vrouw. Ze kan er overigens niet om lachen. We besluiten het hele rondje nog eens te lopen, maar nu met een geheel ander tempo, iets tussen snelwandelen en een drafje in. Gizmo, die al een oud hondje aan het worden is, weet niet wat er aan de hand is en kan ons tempo nauwelijks volgen. We stoppen bij alle plekken waar ik een foto gemaakt heb voor een nauwkeurige inspectie, maar vinden de sleutel niet. Met tegenzin lopen we terug de parkeerplaats op. Nu zullen we plan B moeten uitrollen wat geen leuk plan is.
Als wij de auto naderen zien wij al van verre iets onder de ruitenwisser zitten. Het blijkt een kaart met een boodschap te zijn. De sleutel is afgeleverd in het nabije restaurant. Vriendelijke mensen hadden de sleutel gevonden en met het knopje om de deuren te openen uitgevonden om welke auto het ging.
Schaam je niet
Het mag vreemd klinken maar voor deze misser heb ik mij niet geschaamd. Ik heb wel aan mijn vrouw gezegd dat het mij speet voor haar, maar ik heb niet op mijn lip gebeten, en ik ben ook niet door de grond gezakt. Hoezo niet?
Ik vind: je maakt je fouten niet expres. Achteraf is makkelijk praten. Suzanne ging net iets te veel hangen in de bocht. Klopt. En ik had mijn handschoenen in de zak met de sleutels gepropt toen ik de foto nam. En met het weer uit de zak trekken van de handschoenen zullen de sleutels ploef in een zacht bladerenbedje beland zijn.
Er was echter geen opzet in het spel. Ik vind het vervelend, vooral voor mijn vrouw en ook een beetje voor Giz, maar ik schaam mij niet. Het enige wat ik denk is: volgende keer doe ik de sleutels in het borstzakje van mijn jas dat met een drukknopje dicht kan. En maak er nog een grapje over.
Naar een positief zelfbeeld
In de workshop ‘De innerlijke metamorfose’ (Zelfbeeld en Emoties) laat ik het issue van schaamte voor blunders voorbijkomen als helder voorbeeld van het thema negatief zelfbeeld. Jezelf naar beneden halen, het lijkt zo logisch om te doen. Roep je er niet de juiste spanning mee op om in de toekomst geen fouten meer te maken, of nog beter te presteren? Ik denk dat het vooral averechts werkt. Ik denk dat je beter presteert als je al die ongezonde en overbodige spanning achterwege laat en vaart op gezond verstand en op vertrouwen. Het is de dynamiek met de langste adem.
Meer info en meedoen aan de workshop
Opleiding voor coaches en trainers van ‘De innerlijke Metamorfose’
Deze week heeft de nieuwe opleiding voor coaches en trainers van ‘De innerlijke Metamorfose’ het leven gezien!
De methode die ik ontvouw om te evolueren in vastzittende patronen zoals jezelf naar beneden halen of pleasen, is zo uniek en zo werkzaam dat ik hoop dat velen hem gaan gebruiken. Hij stoelt o.a. op zenprincipes. Dat maakt de methode zo puur en krachtig.
Wat betreft het omgaan met emoties is de methode in mijn ogen al net zo bijzonder.
In eerste instantie door de heldere analyse hoe gedachten emoties beïnvloeden en kunnen blokkeren, maar vooral ook door de aanwijzingen hoe je deze twee hersenfuncties weer op een lijn krijgt. Ook daar voel je de aanwezigheid van zenprincipes, zoals je vertrouwd maken met iets dat onaangenaam aanvoelt. Door de eigen weerstand op te heffen, neem je de blokkade weg.
De eerste zes aanmeldingen voor deze opleiding krijgen een lanceringskorting van € 500.
Hoe is de opleiding vormgegeven?
- De opleiding start op di. 27 en wo. 28 sept. met een tweedaagse training in klooster Samaya.
- Gedurende het jaar zijn er vier keer twee dagen intensieve training in klooster Samaya.
- Na de tweede bijeenkomst begin je zelf te coachen met de instructies van ‘De Innerlijke Metamorfose’.
- Hierover doe je intervisie met mededeelnemers en krijg je supervisie van mij.
- Aan het einde van de opleiding ben je in staat deze methode toe te passen bij cliënten of met groepen coachés.
- De opleiding is voor coaches met vier jaar ervaring of meer.
- Voor geïnteresseerden met minder coaching ervaring is er na overleg mogelijkheid voor een extra module om de aspecten van het coachen te trainen.