14 aug Wie ben jij?
‘Wie ben jij?’ vraagt ze mij terwijl ze haar zwarte haren naar de zijkant schudt. Ik kijk haar aan en zeg ‘Ik ben Paul, ik ben de broer van Pieter’. Ze is even stil. ‘Pieter is dood,’ zegt ze ‘Pieter is in de hemel’. ‘Als hij ons kan zien zou hij vast blij zijn te zien dat we met z’n allen samen zijn’, zeg ik. Ze knikt en zegt. ‘Pieter is mijn opa’ en hup, ze springt op en rent naar buiten om te spelen.
We zijn op de jaarlijkse familiereünie. Dit jaar is het in Duitsland. Telkens organiseert een van de broers en zussen samen met hun kinderen de reünie. Nu is het de beurt aan de vrouw en kinderen van Pieter.
Een oude opname
Mijn andere broer loopt op mij af. ‘Heb jij een kabeltje om de laptop met de beamer te verbinden?’ vraagt hij. Hij heeft zijn oude videobanden gedigitaliseerd en wil een oude opname laten zien. Terwijl we alles aansluiten en de opname starten, valt mijn mond open van verbazing. Er is een opname van het huwelijk van mijn vrouw en mij, nu bijna 25 jaar geleden. Ik wist niet dat deze opname bestond. De neven en nichten zijn nog jong en in de korrelige opname dragen zij moedig gedichten voor. Diezelfde neven en nichten zijn nu volwassen en hun jonge kinderen rennen om ons heen.
’s Avonds kijken we met z’n allen de video. Het geeft een schok van herkenning. Mijn ouders hebben een gezamenlijke tekst gemaakt en lezen deze voor. Broer Pieter loopt er doodgewoon rond. De jonge Roel heeft een gedicht uit zijn hoofd geleerd. Geduldig wacht hij tot het stil is om dan zijn rijm voor te dragen.
Rugby
Het volgende onderdeel van het programma moet voortijdig onderbroken worden. Een opdracht van het spel luidt: ‘Haal zo snel mogelijk een rode lippenstift’. Het eindigt in een heuse partij rugby waarbij de teams bij de deur aan twee kanten tegen elkaar aan staan te duwen. Moedig gooit Helma de lippenstift door de lucht naar de scheids die het in een reflex zowaar weet op te vangen. Punt! We juichen en Gizmo blaft angstig van de brute ontlading. De scheidsrechter en haar assistent besluiten dat het genoeg is, om te voorkomen dat er gewonden vallen.
In de huiskamer worden spelletjesdozen geopend en nu wordt het rustig maar niet minder spannend.
Kostbare parel
De familiereünie is een kostbare parel. Ooit door mijn ouders begonnen toen Sinterklaas vieren echt niet meer ging en tot nu toe doorgezet en gegroeid. Zeker, er zijn enkele neven en nichten die niet meedoen. Ja, er is ook een oude vete, maar daar lopen we omheen en het thema wordt diplomatiek gemeden.
Als we het over emoties hebben, denken we vaak in de eerste plaats aan heftige emoties zoals schrikken of verdriet. Maar hier op de reünie merk je hoezeer we ons met elkaar verbonden voelen. Liefde verbindt! Liefde is net zo goed een emotie.
Als we de volgende dag weggaan, staan mijn broer en zussen mij uit te zwaaien. Ietwat bedeesd zwaai ik terug. Ik ben het niet meer gewend. Vroeger zwaaide mijn moeder ons altijd uit tot zij ons niet meer kon zien.
Verbinding
In de workshop ‘De Innerlijke Metamorfose in zelfbeeld en emoties’ trainen we op een veilige manier het niet blokkeren van emoties, zoals angst of verdriet, want dan kunnen ze uitklinken en zich vervolgens oplossen. We besteden echter net zo goed aandacht aan het je openen voor positieve emoties. Want die romen we vaak af.
Er is ook een krachtspreuk over dit thema die we oefenen. Die luidt: ‘Ik voel mij verbonden’. Met deze krachtspreuk ontwikkel je een gevoel van verbinding, zowel met de mensen en dieren om je heen, als ook met de natuur in al haar vormen.
10 tot 12 november
Van 10 tot 12 november is er opnieuw een driedaagse ‘De Innerlijke Metamorfose in zelfbeeld en emoties’. Dit keer in het klooster Samaya, een verborgen schat in het midden van het boeren landschap onder Utrecht.
Als je deze workshop hebt gedaan, ga je met een landkaart van jezelf naar huis. Je snapt goed hoe je in elkaar steekt en waarom je bepaalde gevoeligheden en patronen hebt. Ondertussen heb je ook puin geruimd en heb je een gereedschapskist gekregen. De simpele tools die daarin zitten helpen je om je vrij en licht te blijven voelen, ook lang na de workshop!
Info en meedoen driedaagse ‘De Innerlijke Metamorfose’ in klooster Samaya
Reactie van een deelnemer
Het waren drie dagen om nooit meer te vergeten. Geweldig om dit met elkaar te beleven, en zoveel te delen in de veiligheid die Paul schiep. Ik ben lichter teruggekomen, dans weer een beetje meer door het leven. Heb al vele malen geoefend met liefdevol observeren, en mijn affirmaties dagelijks uitgesproken. Het heeft me rust en ruimte opgeleverd, en zal dat nog meer gaan doen in de toekomst.
Gabrielle Faber, Huisarts